Pieter Wisse
Een goede adviseur moet een slechte contactbemiddelaar niet willen begrijpen.
Stelt u zich eens voor dat een kennis u belt. Een partner van hun bureau voor projectmanagement vernam dat een organisatie tijdelijk expertise zoekt. Omdat u zo“n expert bent, krijgt u na deze introductie die partner aan de telefoon. Enkele dagen later spreekt u met de potentiėle opdrachtgever. Dat klikt.
U denkt natuurlijk dat het om een zgn collegiale verwijzing gaat, zeker omdat uw kennis de introductie verzorgde. Zijn mede-partner, die u opzoekt nadat de opdrachtgever positief reageerde, doet echter ongemakkelijk. U vermoedt dat het bureau misschien een bemiddelingsvergoeding of zoiets wil hebben. Na enig aandringen van uw kant deelt de zakelijk partner van uw kennis mee dat het bureau een kwart van uw adviesomzet verlangt.
Welke vergoeding danook voor contactbemiddeling is onder adviseurs en/of kennissen ongebruikelijk. Maar omdat het bureau vooral aan interim management doet, meent u die primaire oriėntatie op geld enigszins te begrijpen. En uw kennis bemoeit zich blijbaar niet met de zaak. Daarom wilt u best 'investeren' in de relatie met zijn zakelijke partner. Het belangrijkste is uiteraard dat u reeds enthousiast over het project bent. Inderdaad, anders was u geen goede adviseur. Kortom, u zegt toch even dat de eis u verrast, maar stemt er wel mee in. U accepteert ook dat uw tijdbesteding voorlopig maximaal twee adviesdagen bedraagt.
Bijna anderhalve maand later heeft u aanzienlijk meer tijd besteed. Uw deelname aan het project heeft er sterk aan bijgedragen dat de opdrachtgever inmiddels het budget verruimde. Maar na die aanvankelijke afspraak hoorde u niets meer van het bureau. U dringt daarop ook niet aan, want uw vertrouwen is al verminderd. En dan krijgt u plotseling een conceptovereenkomst gestuurd.
Uw vertrouwen daalt nu spectaculair. Het bureau wil nogal wat met u regelen. Uit alles blijkt dat de oriėntatie niet slechts primair, maar zelfs absoluut op geldelijk gewin is. U wordt eenzijdig gezien als een financieel risico, waarvoor u volledig aansprakelijk bent. Wanneer u bijvoorbeeld geen zgn zelfstandigheidsverklaring overlegt, houdt het bureau op dagbasis zelfs een extra bedrag in. Dat is voor het geval uzelf niet aan verplichtingen in het fiscale vlak en dat van sociale verzekeringen voldoet. Hoewel het er niet expliciet staat, komt het doorschuiven van het volledige debiteurenrisico verder erop neer dat eventuele wanbetaling door de opdrachtgever u ook nogeens aangerekend wordt. Blijkbaar moet uzelf dan de fakturen gaan betalen, waarna u driekwart van u geld terugkrijgt.
Met de overeenkomst wil het bureau voorts regelen dat u ook in de toekomst geen eigen zakelijke relatie met de opdrachtgever onderhoudt. Dat mag evenmin met wie u in de loop van het project anderszins in contact raakt. U krijgt dus een dubbel concurrentiebeding voorgelegd. Het bureau wil stellig zijn 'eigendom' van de opdrachtgever beschermen. Maar hoe zit het met uw 'eigendom' van uw expertise en met de noodzakelijke vrijheid die te exploiteren?
Een professioneel uitzendbureau zal u eventuele consequenties op voorhand duidelijk maken. Het is dus onzorgvuldig dat het bureau dat, ondanks uw vragen ernaar, niet deed. Of was het opzet? Naderhand zei die partner ook dat "iedereen tekent." Iedereen, dat ben ik niet, zegt u dan terecht. Het was dom om u te confronteren met een overeenkomst waaruit eigenlijk maar één aandachtspunt spreekt, te weten wantrouwen tegenover u. Dat valt slecht bij u, en zeker in zo“n laat stadium, want juist als adviseur begrijpt u de wezenlijke waarde van vertrouwen. Daarom meldt u zo spoedig mogelijk dat u de voorgestelde overeenkomst niet aanvaardt.
Dat blijkt een verstandige opvatting. Waarop u tenslotte afknapt, zijn de pogingen van het bureau om u met valse informatie — die zelfstandigheidsverklaring, bijvoorbeeld, is niet eens op u van toepassing — en verholen dreigementen — er bestįįt helemaal geen overeenkomst tussen opdrachtgever en bureau; het bureau heeft dus geen rčcht om u te vervangen door een andere adviseur — alsnog tot ondertekening te bewegen. U houdt dus voet bij stuk. Daarvoor blijkt ook de opdrachtgever u dankbaar. En mijn, sorry, łw kennis kan natuurlijk maar beter bij dat geldbureau vertrekken.
© 1998, webeditie 2001.